Bıraksaydınız da Yalnız Kalsaydım

Keşke hep masum kalsaydın benim için,
Uzaktan ve duvarlara dayanarak
izleseydim seni.
Keşke tanışmamıza hiç fırsat olmasaydı.
Ve seni
hayatıma şeker misali karıştırmasaydım.
Hayat kavramım senden ibaret
olmasaydı keşke.
Seni hayatımın öznesi yaptım da ne oldu ?
Her
gece bir acı, her anımda yaralı bir kalp...
Öznesi olmayan bir hayata
mahkûm bir nesne kaldım sayende.
Oysa ne kadar masumdun önceleri,
Bir
gülerdin dünya gülerdi sanki.
Kazara göz göze gelsek yıkılırdı içim.
Öpülesi
bir el uzanırdı tenime,
Dokunurdu içime işlercesine.
Ne güzeldi
eskiden, uzaktan seyreder,
En yakınlarıma anlatırdım seni.
Ne
masumdun sen bana.
Aniden çıkınca karşıma,
Yağmuruna kavuşmuş
toprak misali sevindi yüreğim....

Can Yücel