Hayat Dersi.

    Döneceğim dedim ve döndüm işte.. Tamam kabul bayağı bi uzak kaldım ama ne yapayım hayat beni bunalttıkça ben de herşeyden elimi eteğimi çektim... Çok zor zamanlar atlattım. Kimi zaman yoruldum,düştüm.. Kimi zamanlar yere düştüğümde; biraz daha yerde kalırsam kanayan yaralarımın acılarının tutsağı olucağımı anlayıp tekrardan ayağa kalktım. Çok ağladım,çok üzüldüm.. Ama her bir damla yaş biraz daha büyüttü beni. Daha bir güçlü oldum sanki.. Ve bütün bu olaylar sonucunda anladım ki bu hayat benim ! Ve ben bir daha hayata gelemeyeceğim.. 1 kere geldiğim bu hayatı en iyi şekilde yaşamalıyım...

•  "BEN"cil olmalıymış herkes biraz bunu da anladım.
  
•  "Çok sevmezsen,çok acımazsın"  çok doğruymuş. Çünkü kimseye haddinden fazla değer vermeyecekmişsin.
• Ve her gününü son günmüş gibi yaşayacaksın.Ne zaman öleceğimiz belli mi ? " Gelecek " dediğimiz şey için çırpınıp dururken yaşamamız gereken herşeyi atlıyoruz.. Sonra yaparım diyoruz.. Peki ya o " sonra " hiç gelmezse ?
• Aşk için günlerce ağlamak saçlamalıktan başka birşey değil mesela.Tabi ki hepimiz aşık olduk,hepimiz acı çektik belki de hala çekiyoruz. Ama bu değselerdi biz üzülür müydük hiç ?
  Ya da şöyle düşünün; 3 yaşındaki çocuğu kanserden gözünün önünde hergün eriyip giden annenin mi acısı daha büyük yoksa bizim saçma sapan aşk acılarımız mı ? Unutmayın hayatta sadece biz yokuz, ve kimse dünyanın en büyük acısını çekmiyor.Hep bizden daha fazla acı çeken insanlar vardır diye düşünün... Bu sizin yorulduğunuzda toparlamanmanız gerektiğinde işe yaracaktır..
• Dostlar... Herkese dostum demeyin..Gün gelir ki yanınızda kimse kalmamış,sizi en çok anlayacağını düşündüğünüz insanlar en önce sizi bırakıp gidenler olmuş...Son 2 ayda kimlerin "dostum" olup olmadığını çok iyi anladım...