"- sanmak ile olmak arasındaki uçurumdan hep nefret ettim!
sanmak, içinde umutlar, düşler ve heyecanlar vaat eden çok boyutlu bir kavramken, olmak gerçeğin sert, kalın, köşeli ve katı üç boyutunu taşır yalnızca... ne mutludur o, oluşların içine sanışları da katmayı başaran insanlara... "
Bıkmadım ve sanırım herşey yoluna girene kadar da bıkmıcam bu paragraftan... Herkesin içten içe suçladığı kişiyim şu son günlerde,hissedebiliyorum.Kendimi anlatmak için paralıyorum, güya anlamış gibi görünüyorlar ama hiç sanmıyorum anladıklarını.O hissi bilmeyen o hissin getirdiklerini yaşamayan kimse anlayamaz beni.Hoş bu hissi yaşayan da anlamıyor ya...
Belki de en çok takıldığım nokta bu.
Sadece birazcık empati yetecek herşeyi çözmek için...
Bunlar yaşanıldığı için çok üzgünüm.Böyle olsun istemezdim.. Ama herşeyin yoluna girip,yaraların sarılması için böyle olması gerekiyorsa,başka çare yoksa böyle olmalı.Ama ben elimden geleni yaptığıma inanıyorum.Çünkü ben çok çok çok daha azına sahiptim.Buna rağmen yine de mutlu olabilmeyi başardım.
Umarım bir gün beni anlayabilirsin..
mimlendiniz bayan:)
YanıtlaSil