3.yılın bitimiyle, sende bittin içimde...4. yılın kapıları kapandı sana ;)

                                01.10.2007 - 01.10.2010

     Birçok defa bitti desem de bitiremedim hiç bir zaman... Azalttıkça azalttım içimde sevgisini derken çoğalttıkça çoğaltmışım aslında.. Her defasında inanmasam da gerçekten bittiğine "bitti" dedim... "Unutmak" denilen şey "unuttum ben onu" demek değildi halbu ki...Bile bile kandırdığım zamanlardı kendimi. Kendi yarattığım hayal kahramanımı yüklediğim o bedenden vazgeçemedim bir türlü. Neden hayal kahramanımı o kadar insan varken "o"na yükledim, onu da bilmiyorum ya..
     Belki gözleri,belki gülüşü... Herkesten ayrı bir şey vardı beni ona esir eden. Aşka inanmazken "ilk aşkım" sıfatını verdiğim insan; sonrasında "ilk acımı","ilk gözyaşımı","ilk hayal kırıklığımı" yaşatan insan olarak da ilklik sıfatlarını topladı birer birer.. 2 yıl  8 ay bekledim onu.Sırf beni arkadaşı olarak görsün diye. Peki sonunda ne oldu? Evet arkadaşı olarak gördü ,sonra "hoş bir kız" olarak gördü,en sonunda da "sıradan biri olarak" gördü ve defolup gitti... Neden gittiğini anlamaya çalışırken madalyonun öteki yüzünü gördüm.. Meğerse benim "hayal kahramınımın" tam tersi kişilikteymiş aşkta. Normal de hala kötü bir insan olduğunu düşünmüyorum ama aşk da işe yaramazın tekiymiş... Canı yandı diye can acıtan bir caniymiş !
      Bir tek "aşk" olsun istemiştim,ama "aşk" dışında herşey oldu... Güvenmek istemiştim,inanmak istemiştim,artık ne güvenim kaldı ne de inancım... Belki çok arabesk olacak ama kalp denilen şey de kalmadı ben de doğru dürüst... Duygu yok ! Hissedemiyorum hiç bir şey. Bugün 3. yıl bitti 4. yıla giriyoruz,normalde bugün o kadar kötü olurdum ki ben.. Zehir ederdim bugünü kendime. Halbu ki bu sene... Adeta içimdeki her şeyi kusuyorum. En ufak bir sevgi kırıntısı bile bırakmıyorum içimde ona dair.Nefret bile edemiyorum. Nefret bile yaratamıyor artık bende. Bu sefer gerçekten "son" olduğunu biliyorum çünkü. Masal sandığım trajedi burada bitti artık benim için... İzleri hep kalacak olsa da,hatıraları silinmeyecek olsa da sevgisi de asla yeşermeyecek... Artık bir ölü dirilmeyecek içimde... Yeni bir aşk yeşerir mi bilmem ama önce şu kaybettiğin duygularımı bulmalıyım... Hoş'çakal'... ;)
Ve veda vakti...

‎" Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim ,

ya da asla birini severken karşılığını beklemedim...

Dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...

Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim...

Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım...

Ama hata insana mahsustur dedim..

Affettim , af diledim..

Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..

Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.

Belki de içten içe sinsice güldüler...

Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım...

Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar...

Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için...

Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için..

Oysa ben hiç insan kaybetmedim...

Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar..."

Can Yücel

BENCE SEN DE SIMDI HERKES GIBISIN 

Gözlerim gözünde aski seçmiyor
Onlardan kalbime sevda geçmiyor
Ben yordum ruhumu biraz da sen yor
Çünkü bence simdi herkes gibisin

Yolunu beklerken daha dün gece
Kaçiyorum bugün senden gizlice
Kalbime baktim da iyice
Anladim ki sen de herkes gibisin

Büsbütün unuttum seni eminim
Maziye karisti simdi yeminim
Kalbimde senin için yok bile kinim
Bence sen de simdi herkes gibisin..


NAZIM HIKMET 

Affedilen vazgeçilendir, o affedildi çünkü ondan vazgeçildi".. 

Küçük İskender